مناطق جغرافیایی کانادا

نوا اسکوشیا پرجمعیت  ترین استان حوزه آتلانتیک است و سابقه تاریخی به خاطر دروازه ورود به کانادا بودن دارد. اقتصاد این استان بر پایه کشتی  سازی، شیلات و کشتیرانی است. هالیفاکس، پایتخت این استان، به عنوان بزرگترین بندر ساحل شرقی کانادا، در آب  های عمیق و بدون یخ، نقش مهمی در تجارت و دفاع این حوزه دارد و بزرگترین پایگاه دریایی کانادا است.

نوا اسکوشیا سابقه طولانی در استخراج زغال-سنگ، جنگلداری و کشاورزی دارد. امروزه نفت و گاز در بخش خارجی  تر این ساحل نیز کشف شده است.

نوا اسکوشیا به‌خاطر فرهنگ سلتیک، قلعه لوئیسبورگ (یک مکان تاریخی ملی) و  یک قلعه فرانسوی قرن هجدهم (مکان بازسازی شده) و غذاهای دریایی مانند لابسترهای تازه معروف است.

کسانی که علاقه  مند به زیبایی  های طبیعت هستند، می  توانند از خط ساحلی وسیع پیاده  روی کنند و از دیدن طوطی  های دریایی و فوک  ها لذت ببرند. هم  چنین روستای شراب دره آناپولیس، واقع در قسمت غربی شبه جزیره تقریبا دارای بزرگترین کارخانه  های شراب  سازی در کل کانادا است.

جزیره پرنس ادوارد، شامل چندین جزیره (به طور دقیق 232) و کوچکترین استان کانادا از نظر وسعت و جمعیت است. شهر اصلی آن شارلوت تاون (مرکز استان) و P.E.I (جزیره پرنس ادوارد) بیشتر به خاطر رمان آن در گرین گیبلز و صدف  های خوشمزه  اش معروف است.

آب و هوای جزیره پرنس ادوارد معتدل دارای زمستان  ها طولانی اما نسبتا معتدل و بهار و تابستان‌ها خنک و جهت بادهای غالب از قسمت جنوب غربی و میانگین حداقل دما منفی3 درجه سانتی  گراد در ژانویه و فوریه و حداکثر دما 23 درجه سانتی  گراد در ماه جولای است. میانگین حداقل دما در ژانویه و فوریه در برخی سال  ها به 26- درجه سانتی  گراد و در جولای تا 14 درجه سانتی  گراد کاهش می  یابد.

نیوبرانزویک با وسعت 73440 کیلومتر مربع مستطیل شکل است و در دامنه شمالی آن، کوه  های بخشی از رشته کوه آپالاچی قرار دارند.

کوه کارلتون با 820 متر (2690 فوت) بلندترین کوه این منطقه، قسمت داخلی استان عمدتا فلات نورد و تقریبا توسط جنگل پوشانده شده و منطقه شرق نسبتا مسطح و بخش جنوبی ناهموار است.

رودخانه باشکوه سنت جان که اغلب راین آمریکای شمالی نیز نامیده می  شود، استان را از شمال به جنوب به دو نیم تقسیم می  کند. مجاورت این استان با شهرهای بزرگ ایالات متحده، این استان را به یک مرکز اصلی گردشگری تبدیل کرده  و علاوه بر آن، جنگل‌داری، شیلات و کشاورزی تاثیر زیادی بر اقتصاد آن دارد. بیشتر بخش  های نیوبرانزویک دارای آب و هوای شرجی است، اگرچه مناطق شمالی آن آب و هوای نیمه قطبی دارد.

کبک از نظر وسعت بزرگ‌ترین استان شرقی کانادا و از شمال با خلیج هادسون و نیوفاندلند و لابرادور همسایه، اما بیشتر قلمرو آن خالی از سکنه و غیرقابل سکونت است. اکثر ساکنان در امتداد و نزدیک رودخانه سنت لارنس، به خصوص در مونترال و شهر کبک، دو شهر بزرگ آن، زندگی می  کنند.

جاذبه  های آن برای ساکنین و بازدیدکنندگان، مونترال قدیمی و دشت  های ابراهیم (منطقه تاریخی) و استراحتگاه  های   عالی برای اسکی است. کبک قدیمی (گنجینه میراث جهانی یونسکو) مشابه شهرهای اروپا با خیابان  های سنگفرش شده است.

اقتصاد کبک عمدتا به دانش و تحقیق و توسعه وابسته است. دیگر صنایع مهم استان هوافضا، فناوری اطلاعات، توسعه نرم  افزار و چندرسانه  ای و این منطقه دارای بیش از یک میلیون دریاچه و رودخانه است.

ویژگی خاص اقلیمی این استان، زمستان‌های طولانی و برفی و برگزاری کارناوال کبک در فضای باز شهری کبک برای اسکیت، سورتمه‌سواری با سگ و مجسمه‌سازی با یخ از اتفاقات خاص هر ساله است. با این که کبک نسبت به استان  های کوهستانی مانند بریتیش کلمبیا و آلبرتا زمین مسطح  تری دارد، کوه  های لاورنتین در جنوب این استان به عنوان مکان اصلی اسکی در شرق کانادا شناخته می  شوند.

کبک مسلما قلب آشپزی کانادا (استانی با غذاهای فرانسوی) و معروف  ترین غذای آن به نام تورتیه است که پای گوشت فرانسوی کانادایی معروف طبخ شده در رستوران لا بل پروواینس می  باشد.

مانیتوبا پنجمین استان پرجمعیت کانادا است. اقتصاد مانیتوبا عمدتا به منابع طبیعی مانند ذخایر مواد معدنی ارزشمندی از جمله نیکل، سرب، روی، مس، طلا و نقره و هم  چنین گردشگری، جنگل‌داری و کشاورزی وابسته است. بیش از 200 زبان مختلف در سراسر مانیتوبا وجود دارد. مانند ساسکاچوان، بیشتر جمعیت استان در منطقه جنوبی و شمال مانیتوبا دربردارنده صخره‌های شیلد کانادا و تاندرای قطبی و عمدتا خالی از سکنه است.

شهرهای اصلی وینیپگ (مرکز استان) و چرچیل هستند. مانیتوبا بیشتر به دلیل زیستگاه خرس‌های قطبی جهان بودن و میزبانی دو فستیوال وویاگیور (جشنواره بزرگ زمستانی) و فلوکلورما (جشنواره غذا و فرهنگ) شناخته می‌شود. چرچیل یکی از سه مکان برتر برای رصد شفق قطبی است.

منبع اصلی مانیتوبا آب شیرین است. از بین 10 استان کانادا، مانیتوبا رتبه سوم را از نظر پوشش آب دارد. دریاچه  ها و رودخانه  ها 101590 کیلومتر مربع از مساحت استان را تشکیل می  دهند (یک ششم کل مساحت استان).

مانیتوبا در عرض  های جغرافیایی میانی بالا (49 درجه شمالی تا 60 درجه شمالی) و در قلب یک خشکی قاره  ای قرار دارد. مانیتوبا به دلیل موقعیت مکانی خود، زمستان  های بسیار سرد و تابستان  های نسبتا گرم دارد. نزدیک به دو سوم بارندگی مانیتوبا در طول تابستان رخ می  دهد. مابقی بارش  های استان بیشتر برف است.

بانوک، برنج وحشی و ماهی دریاچه (دریاچه دودی وینیپگ گلدی یا پیکرل) غذاهای سنتی مانیتوبا هستند. همچنین پنیر خامه‌ای وینی‌پگ و کیک اشمو تورت از خوراکی  های معروف این استان است.

ساسکاچوان در وسط کانادا، بین دو استان دیگر یعنی آلبرتا و مانیتوبا، قرار دارد. مرکز این استان رجینا و این استان دارای آب و هوای متنوعی است. نیمه شمالی استان نیمه قطبی، اما نیمه پایینی استان سرد نیمه  خشک و قاره  ای گرم نیمه  مرطوب و اقتصاد ساسکاچوان وابسته به جنگل‌داری، کشاورزی، ماهیگیری و شکار است. استخراج پتاس و اورانیوم منابع درآمد قابل توجهی برای استان هستند.

این استان دارای حوزه  های آبی فراوان است. این حوزه  های آبی هم در سطح و هم در سفره  های آب زیرزمینی قرار دارد. سفره  های آب زیرزمینی در اعماق مختلف وجود دارند و تخمین زده می  شود که بزرگترین سفره  های آب زیرزمینی آن می  توانند حدود ۱۰ درصد از جریان سالانه رودخانه ساسکاچوان جنوبی را تولید کنند.

شهرهای بزرگ آن، رجینا (مرکز استان)، ساسکاتون و پرنس آلبرت هستند. پردیس تاریخی دانشگاه ساسکاچوان در ساسکاتون به عنوان یکی از زیباترین پردیس  های کانادا شناخته می  شود. گیاه معروف توت ساسکاتون نمادی از ساسکاچوان  است و از آن، پای، مربا و کلوچه توت ساسکاتون درست می  کنند.

ساسکاچوان دارای سه منطقه آب و هوایی اصلی است. این مناطق شامل مناطق سرد و برفی در شمال، تا مناطق معتدل  تر در کمربند زراعی غلات، تا استپ  های نیمه خشک در جنوب غربی است. دمای این استان در ماه ژانویه  به کمتر از منفی ۵۰ درجه سانتی  گراد و دما در ماه جولای بالای ۴۰ درجه سانتی  گراد می  رسد. ممکن است در یک سال عکس این روند اتفاق بیفتد و در ژانویه دما بسیار بالاتر از نقطه انجماد و دما در جولای بسیار پایین  تر باشد.

نوناووت جدیدترین قلمرو کانادا است. در سال 1999 از مناطق شمال غربی جدا شد. این منطقه تقریبا به طور کامل دارای اقلیم توندرا، با بخش‌های زیر قطبی در جنوب و تکه‌های یخی قطبی در شمال است.

استخراج مواد معدنی، شکار، ماهیگیری و گردشگری از پایه  های اقتصاد استان هستند. این قلمرو یکی از دورافتاده ترین نقاط جهان و دومین جمعیت کوچک در کانادا را دارد. مرکز آن ایکالویت است و گردشگران برای تماشای ناروال  ها، خرس  های قطبی و کشف این قلمرو دورافتاده به این منطقه سفر می  کنند.

این قلمرو به‌خاطر آثار هنری بومی اینویت، کنده‌کاری‌ها و لباس‌های دست‌ساز سنتی‌اش معروف است. این هنرها در موزه نوناووت سانکیوتانگیت در مرکز این قلمرو به نمایش گذاشته شده است.

سرزمین  های شمال غربی پرجمعیت ترین از این سه منطقه دیگر و با دو قلمرو دیگر در بخش شمال غربی کشور هم  مرز است. پایتخت آن، یلونایف و این منطقه بیشتر به خاطر نورهای شمالی، خورشید نیمه  شب، رودخانه ناهانی، مرکز حفاظت‌شده پارک ملی ناهانی و ماجراجویی‌های ناهموار در فضای باز شناخته شده است.

نیمی از جمعیت بومی هستند و سرزمین های شمال غربی دارای 11 زبان رسمی هستند. بازدیدکنندگان از این قلمرو می  توانند با فرهنگ ملل اول آشنا شوند. اقتصاد این قلمرو به استخراج محصولاتی مانند گاز طبیعی، نفت، طلا و الماس متکی است.

در قلب کوه‌های راکی آلبرتا، پارک ملی جاسپر قرار دارد. پارکی باورنکردنی و بزرگ مناسب برای کوهنوردی و دربردارنده یخچال‌های طبیعی خیره‌کننده است. پارک ملی جاسپر بهترین مکان برای پیاده روی، دیدن حیات وحش، صخره نوردی، ماهیگیری، کمپینگ و اسب سواری است.

جاذبه  های اصلی پارک شامل آبشار باشکوه آتاباسکا، دیدن مناظر خیره کننده با استفاده از ترن هوایی اسکای ترام جاسپر و نمای آب زلال و ساکن دریاچه مدیسین می  باشد.

پارک ملی ناهانی در مناطق شمال غربی کانادا واقع شده است. بیشتر بازدیدکنندگان این پارک از طریق هواپیمای شناور به آن  جا می  روند. رودخانه جنوبی ناهانی یکی از نقاط برجسته مناظر این پارک است و امکان تا قایقرانی، کلک یا کایاک سواری تا رسیدن به آبشار خیره‌کننده ویرجینیا در آن وجود دارد.

پارک ملی ناهانی اغلب توسط مناسب افرادی است که قصد یک کمپ یک روزه یا پیاده  روی چند روزه را دارند. اگر کسی قصد دیدن کوه‌ها، چشمه‌های آب  گرم گوگردی یا جاذبه‌های جذاب تاندرای آلپی را داشته باشد، سفرهای یک روزه با هواپیما در دسترس مسافرین است.

پارک ملی پسیفیک ریم در جزیره ونکوور در بریتیش کلمبیا واقع شده است و به سه بخش اصلی تقسیم می  شود. بخشی از پارک که به نام لانگ بیچ شناخته می شود، در خلیج ویکیاننیش قرار دارد و یکی از محبوب  ترین مکان  ها برای کمپینگ و موج  سواری در کل کشور کانادا است.

در قسمتی که با نام جزایر شکسته شناخته می  شود، مجموعه  ای از جزایر کوچک، از جمله جزایر معروفی مانند جزیره هند و جزیره کری  قرار دارد. بخش سوم یا وست کوست تریل، یک مسیر پیاده  روی و بیشتر مشرف به اقیانوس آرام است.

یکی از جالب  ترین ویژگی پارک ملی دریاچه  های واترتون این است که در مرز بین ایالات متحده و کانادا قرار دارد. بخش کانادایی این پارک، پارک ملی دریاچه  های واترتون نام دارد و قسمت آمریکایی آن به پارک ملی گلیشر ایالات متحده معروف است. این دو پارک با هم پارک صلح بین  المللی واترتون گلیشر نامیده می  شوند.

یکی از دیدنی  ترین نقاط این پارک، دره سنگ سرخ با صخره  های قرمز روشن و شبیه صحرای آریزونا است. همچنین منطقه موسوم به پدداک بوفالو با گله  های گاومیش در زیستگاه طبیعی  شان، آب  های آرام دریاچه کامرون و آبشار قدرتمند و خروشان بلکیستون مورد توجه بسیاری از گردشگران است.

در منطقه پارکلند مانیتوبا، پارک ملی کوهستانی رایدینگ قرار دارد که منطقه  ای بکر مناسب برای کمپینگ، پیاده  روی و عکاسی از طبیعت است. هم  چنین در این پارک شهر قابل سکونت وازاگامینگ قرار دارد که دارای غذاخوری‌های محلی عالی و مکان  هایی برای تفریحات شبانه است.

این پارک در طول جنگ جهانی دوم به دلیل موقعیت دورافتاده آن، یک اردوگاه برای اسیران جنگی بوده است. مسیر دیدنی ساحلی لونز آیلند ترایل این پارک، مکانی برای بازدید از حیات وحش و حیواناتی مانند گوزن، آهو، گرگ‌های خاکستری، کربه  وحشی، پلیکان سفید و غازهای کانادایی است. هم  چنین یک گله گاومیش کوهان  دار وحشی در نزدیکی دریاچه آدی هستند.

پارک ملی گروس مورن در ساحل نیوفاندلند واقع و به خاطر بزرگترین قله آن، گروس مورن، به این اسم نامگذاری شده است. بخش اعظم این پارک را کوه‌های بلند تشکیل می  دهند که از آپالاچیان تا قسمت-های بالاتر امتداد دارند. یکی از دلایل اصلی بازدید از پارک ملی گروس مورن، پیاده  روی در نقاط دیدنی بی  شمار و همراه با مناظر خیره  کننده این پارک است.

بیشتر در فصل تابستان، تورهای قایقرانی همراه با راهنما در آب‌های برکه بروک وسترن برای تماشای چشم‌انداز بی‌نظیر قله‌های اطراف، در دسترس همگان است. مکان تاریخی و دیدنی فانوس دریایی هد کاو در این پارک قرار دارد.

یکی از بزرگترین جزایر جهان جزیره بافین واقع در منطقه نوناووت کانادا است. در جزیره بافین، پارک ملی آیوتوک قرار دارد و مکانی مورد توجه به خاطر آثار هنری بومی، چشم‌اندازهای قطبی و روزهای تابستانی طولانی‌اش است.

بسیاری از بازدیدکنندگان پارک ملی آیوتوک در ماه‌های ژوئن و جولای، زمانی که خورشید اصلا غروب نمی‌کند و نیمه‌شب به همان اندازه ظهر یک روز روشن است، به این پارک می  آیند. تورهای زیادی همراه با راهنما در این پارک ملی وجود دارند و به هر کسی این امکا ران می‌دهد تجربه‌های منحصربه‌فردی مانند خوابیدن در ایگلو (کلبه اسکیموها) یا گشت و گذار با سگ و سورتمه در میان تاندرای قطبی را امتحان کند.

همان  طور که از نام آن پیدا است، پارک ملی جزیره پرنس ادوارد در جزیره پرنس ادوارد، تنها استان جزیره  ای واقع در اقیانوس اطلس است. پارک ملی جزیره پرنس ادوارد که در ساحل شمالی جزیره قرار دارد، دارای صخره‌های قرمز رنگی است که در آب فرو می‌روند و نقاط دیدنی خیره‌کننده‌ای را در طول مسیر ساحلی ایجاد می‌کنند.

هم  چنین چندین مکان دیدنی و موزه تاریخی در داخل پارک قرار دارند و بسیاری از بازدیدکنندگان برای گشت و گذار به فانوس دریایی کووهد هاربر یا محوطه میراث گرین گیبلز می  روند.

تقسیم قاره‌ای استان  های آلبرتا و بریتیش کلمبیا در کانادا را از هم جدا می  کند. پارک طبیعی در سمت آلبرتا پارک ملی بنف نام دارد و در بریتیش کلمبیا به نام پارک ملی یوهو است.

تنها در فاصله دو ساعتی شهر شلوغ کلگری، پارک ملی یوهو مکانی شگفت  انگیز برای دوستداران طبیعت است. دریاچه زمرد به لطف رنگ  های روشن و زنده  اش غیرواقعی به نظر می  رسد و دریاچه اوهارا به همان اندازه زیباست. از دیگر جاذبه‌های برتر این پارک عبارتند از: پل طبیعی، آبشار تاکاکاو و آبشار واپتا.

توده‌های هوایی مرطوب اقیانوس آرام منجر به بارش زیاد باران در سواحل غربی و مناطق کوهستانی می­شود. مراکز هواشناسی واقع در امتداد سواحل بریتیش کلمبیا، مقادیر سالانه بیش از 100 اینچ (2500 میلی­متر) بارش باران را ثبت کردند ومیزان بارندگی در تابستان بریتیش کلمبیا نسبت به زمستان بسیار کمتر است. میانگین بارندگی سالانه بخشی از ساحل ونکوور حدود 40 اینچ (1000 میلی­متر) است.

در شمال و دشت­های داخلی (منطقه قطبی و زیرقطبی)، بارش باران به ندرت بیش از 15 اینچ (400 میلی­متر) در سال است. در ایورکا در جزیره السمری، میزان بارش تا 2 اینچ (50 میلی­متر) کاهش می­یابد.

جریان هوا در مسیر حرکت خود از غرب به شرق به وسیله کوه­های غربی ساحل نگه داشته می­شود. بهار و تابستان همیشه مرطوب­تر از زمستان است.

انتاریو و کبک نسبت به دشت­های داخلی بارندگی بیشتری دارند زیرا توده­های هوا از بخار آب دریاچه­های بزرگ، خلیج هادسون، اقیانوس اطلس و خلیج مکزیک می­گیرند.

میانگین بارندگی سالانه در تورنتو حدود 30 اینچ (800 میلی­متر) و در مونترال 40 اینچ (1000 میلی­متر) است. به­خاطر این کهزمستان­های این مناطق به اندازه زمستان­های دشت­های داخلی سرد نیست، هوا کمتر خشک و بارش برف در زمستان و باراش باران در تابستان تقریبا برابر است.

استان­های منطقه آتلانتیک مرطوب­تر از استان­های مرکزی کانادا هستند. بیشتر بارندگی سالانه آن با منشأ طوفانی است، که در نقاطی از 50 اینچ (1250 میلی­متر) فراتر می­رود و به طور نسبتا مساوی این بارش در طول سال تقسیم می­شود.

رعد و برق­های کمی رخ می­دهد و بارندگی در کوه­های کم­ارتفاع آپالاچی اندک است. به طور کلی، بارندگی در سواحل شرقی کانادا کمتر از سواحل غربی است.

در شمال و دشت­های داخلی، بارش برف کم است زیرا دارای هوای بسیار سرد و خشک است. سواحل شرقی و غربی نیز برف کم‌تری می‌بارد. عمق برف از سمت ساحل به مناطق دورتر از دریا افزایش می­یابد و در کوه­های راکی ​​و سواحل خلیج سنت لارنس به حداکثر 240 اینچ (6100 میلی­متر) می­رسد. در ماه­های سردتر سال، امکان دارد در هر نقطه از کشور یخبندان اتفاق بیفتد و رفت و آمد و ارتباطات را مختل کند.